czwartek, 17 listopada 2011

Byśki i nowe latko


„… na Kurpiach gospodynie i ich dorastające córki piekły fafernuchy. Były to słodkie, korzenne, dość twarde ciastka w formie kulek, prostokątów lub rombów, zagniatane z dodatkiem miodu, pieprzu, mar¬chwi, tartego pasternaku. Częstowały nimi przychodzących z wizytą kawalerów. Ciastka te służyły im także do zabawy zwanej „cet" i „lich". Korzystny wynik „cet"- i jednocześnie zapowiedź rychłego ślubu -uzy¬skiwała osoba, której udało się pochwycić parzystą liczbę ciasteczek; natomiast ich liczba nieparzysta i wynik „lich "wróżyły pozostanie w pa¬nieńskim lub kawalerskim stanie, przynajmniej przez najbliższy rok.
W wigilie Nowego Roku i w święto Trzech Króli, na Kurpiach. Podlasiu. na Wamiii i Mazurach pieczono z ciasta w formie zwierzątek, pojedyncze zwane byśkami (mogły również przedstawiać dwa koniki, świnki, gąski, jelonki, pieski, niedźwiedzie, zające itp.) lub wy¬pieki złożone z kilku albo nawet kilkunastu zwierzątek, umieszczonych na okrę¬gu i wówczas nazywane nowym latkiem. Miały one przez cały, nadchodzący rok zapewniać myśliwym sukcesy podczas polowań, a gospodarzom pomyślność w ich pracy, a głównie w zabiegach hodowlanych. Były także wielkim, świątecznym przysmakiem dzieci.”

Ogrodowska B.: Polskie obrzędy i zwyczaje doroczne. Warszawa, 2005, s. 64-65

Gwara Kurpiowska

„Gwara kurpiowska wykazuje wiele cech wspólnych bądź dla języka ogólnopolskiego (np. asynchroniczna wymowa samogłosek nosowych, nierozróżnianie h dźwięcznego i bezdźwięcznego, większość struktur gramatycznych, zanik iloczasu), bądź dla gwar dialektu mazowieckiego (np. mazurzenie). Większość cech kurpiowskich ma swoje odpowiedniki również w innych gwarach polskich, a na odrębność składa się ich zestaw. „

Wikipedia http://pl.wikipedia.org/wiki/Gwara_kurpiowska

wtorek, 15 listopada 2011

Zwyczaje i obrzędy - Zima


W wigilię Bożego Narodzenia pierwszego gościa, zwłaszcza mężczyznę sadzano na stołku, co miało zapewnić powodzenie w hodowli kur. W pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia istniał zwyczaj rzucania podczas mszy świętej grochem w modlących się. Miało to zapewnić dobry urodzaj.

Kielak B.: Rok obrzędowy Puszczy Zielonej. Ostrołęka, 1984, s. 1-2

niedziela, 13 listopada 2011

Wycinanka kurpiowska



"Oprócz tych niedawno zastosowanych ozdób, nowością dla drugiej połowy XIX w. było wprowadzenie ażurowych jednobarwnych wycinanek z farbowanego zwykłego papieru, potem robionych na własny użytek i na sprzedaż z kolorowego glansowanego papieru, najczęściej w kolorach czarnym, brązowym, czerwonym i zielonym, wykonanych nożycami do strzyżenia owiec. Były to, tak bardzo dzisiaj rozpowszechnione: kółka, gwiazdy oraz „Leluje”, których formy i motywy często przypominały elementy sztuki rzeźbiarskiej(rogi jelenia, koguty, ptaki itp.), dawniej szeroko rozwiniętej w Borach Ostrołęckich."
Niedziałkowska Z.: Puszcza Zielona Bory Ostrołęckie. Warszawa, 1981 s. 116-118

piątek, 11 listopada 2011

Wnętrze chaty kurpiowskiej


"W kącie piec z płytą, w innym w pobliżu okna kołowrotek i krosno. Na ścianach jeden lub dwa rzędy obrazów sakralnych i gdzieniegdzie pozawieszane dzbanuszki. Z sufitu zwisający pająk misternie zrobiony ze wstąg kolorowych bibułek lub ze słomy i kolorowej bibułki, z której kwiaty ozdabiały też krzyżyk stojący na stoliku. [...] Z głównej izby prowadziły drzwi do alkierza - mniejszej izby, utrzymywanej czysto i porządnie, w której znajdowało się łóżko wysoko zasłane pasiakiem - buronką z dwoma lub trzema poduszkami i jaśkiem w białych, lnianych poszewkach..." 
 Niedziałkowska Z.: Puszcza Zielona, Bory Ostrołęckie. Warszawa, 1981, s. 116-118

Chata kurpiowska





"Obszerny dom drewniany, o prostym węgle (kącie), słomą kryty, przedstawia czworobok, którego jedna ściana bywa zwykle półtora razy dłuższa od drugiej. Dom taki odwrócony jest, prawie zawsze do drogi szczytem, w którym wycięte są dwa duże okna. [...] Z boku od obszernego, czysto utrzymanego podwórza wchodzi się do obszernej sieni a potem do izby, z której najczęściej tylko sama framuga, nie opatrzona drzwiami, prowadzi do alkierza czyli alkowy (komory)."
Kolberg Oskar : Mazowsze. Cz. 4. Poznań, 1964, s. 90-91.



 Odsyłam do strony Kurpiowszczyzna - moja ojczyzna. Tam zamieszczono zdjęcia  Chaty kurpiowskiej.

Czy warto wykorzystywać nowoczesne technologie w nauczaniu?

"W polskiej szkole smartfony, tablety i czytniki e-booków są traktowane z podejrzliwością. Technologia "przyjazna" dla edukacji to typowy komputer szkolny, kilkuletni PC. Tymczasem poza szkołą, uczniów otacza coraz większa różnorodność e-narzędzi, które mieszczą się w kieszeni. Konieczność stosowania multimediów oraz nowoczesnych technik w kontekście np. nauczania historii dostrzegają i z sukcesem wprowadzają takie instytucje jak Muzeum Powstania Warszawskiego. Czy polska szkoła sprosta wyzwaniu, jakie niesie ze sobą era mobilnego internetu?" Polecam interesujący artykuł na stronie Edunews.pl

czwartek, 10 listopada 2011

Nowoczesne technologie w edukacji regionalnej

W prezentacji opublikowanej w SlideShare Szkoła Podstawowa w Bolesławcu prezentuje swoje dokonania. Szkoła ta zrealizowała projekt "Moja mała ojczyzna " w ramach akcji e-Twining. W projekcie brały udział szkoły z Francji i Litwy.

Publikacje regionalne

Poza zasobami cyfrowymi zachęcam do lektury książek i czasopism o tematyce regionalnej.

wtorek, 8 listopada 2011

Bitwa pod Ostrołęką rekonstrukcja

Przemarsz uczestników rekonstrukcji bitwy pod Ostrołęką.

„W obronie Ostrołęki szczególnie wsławił się 4 pułk piechoty, słynni "Czwartacy", dowodzeni przez gen. Ludwika Bogusławskiego. Pomimo nierozstrzygniętego wyniku bitwy ,(przed całkowitym rozbiciem uchronił Polaków w krytycznym momencie atak 4 baterii konnej podpułkownika Józefa Bema) bitwa powszechnie jest uważana za klęskę Polaków. W jej wyniku bowiem poważne straty (nieco ponad 6 tys. w tym prawie 2 tys. Poległych) poniosły najlepsze oddziały polskiej piechoty. Polegli m.in. generałowie Ludwik Kicki i Henryk Kamieński. Rosjanie stracili ok. 5 tys. ludzi. W efekcie bitwy armia polska straciła inicjatywę strategiczną i przeszła do defensywy.
W 1847 na osobiste polecenie Mikołaja I nad Narwią został wzniesiony pomnik upamiętniający rosyjskie zwycięstwo w bitwie. Został on rozebrany po odzyskaniu niepodległości przez Polskę.” 

niedziela, 6 listopada 2011

Opowiadanie o Kurpiach z 1857 r.

W Wielkopolskiej Bibliotece Cyfrowej opublikowano czasopismo pt."Czytelnia Niedzielna" nr 36 z 1857 r. Znajduje się tu m.in. opowiadanie pt. Kurpie. Czytelnicy dowiadują się o zajęciach, ubiorze i charakterze ludności kurpiowskiej oraz o męstwie, którym się odznaczyli podczas wojen ze Szwedami.

Tańce i pieśni kurpiowskie. Autor filmu - wianoeu

piątek, 4 listopada 2011

Interesujący blog o Kurpiach

Zachęcam do lektury blogu Zdzisława Bziukiewicza  Kurpie "Kurpiowska Puszcza Zielona". Muzeum Kurpiowskie w Wachu, które prowadzi Zdzisław Bziukiewicz z żoną Laurą zaprasza do obejrzenia eksponatów, proponuje lekcje z edukacji regionalnej i lekcje muzealne oraz warsztaty.

czwartek, 3 listopada 2011

Cyfrowa wersja Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda

W Bibliotece Cyfrowej Politechniki Łódzkiej opublikowano "Encyklopedię powszechną z ilustracjami i mapami" S. Orgelbrandaq z 1901 r. W tomie 9 na s. 80 znajdziemy informacje nt. Kurpi. Zamieszczono również rysunki.

Kurpie wg Orgelbranda

"Kurpie, Kurpiki. Gałąź bujnego szczepu Mazurów, osiadła od wieków w puszczach Mazowieckich, ciągnących się od okolic miasta Ostrołęki ku granicom właściwym Litwy. Plemię to zamieszkawszy ogromnie puszcze , wyrobiło odpowiednio do ziemi która była mu ojczyzną właściwy charakter, gospodarstwo i sposób życia. Kurp mało mając ziemi plennej do uprawy, zwrócił całą swę uwagę na korzystanie z plonów, które puszcza dać mu mogła. Dlatego mniej był rolnikiem, a głównie łowcem i bartnikiem..."

Encyklopedyja Powszechna. T.16. Warszawa, 1985, s. 498
Reprint Encyklopedii Powszechnej opublikowanej 1 1864 r.

Fotografia młodej kobiety w stroju kurpiowskim

Kurpianka

Digitalizacja szansą dla popularyzacji regionaliów

Zapytacie, co ma wspólnego  digitalizacja z  Kurpiami i edukacją regionalną?

Bezcenne zbiory archiwalne stanowiące dziedzictwo kulturalne ludzkości są bezustannie narażane na zniszczenie w wyniku klęsk żywiołowych, kradzieży, działalności wandali i procesu naturalnego starzenia. Obowiązkiem każdego pokolenia jest z jednej strony badanie naukowe zachowanego dorobku, a z drugiej - pozostawienie go w możliwie najpełniejszej postaci następnym generacjom. Obydwa te wymagania spełnia digitalizacja zasobów czyli przetwarzanie zachowanych dokumentów o uznanej wartości historycznej lub kulturalnej na ich cyfrowe surogaty. ”